saat 04.31.
az önce geçen yaza kadar karizmasından öldüğüm adamla msnde konuşuyorduk.klasiktir kamerası varsa açar benimkini de açtırır öyle konuşuruz.her konuşmada da ben onun bu görünümünün altında aslında ne kadar yalnız olduğunu bir kez daha anlarım.

yine açtı kamerayı,tipik saçlarıyla oynama-düzeltme hareketlerini yaptı,kendine şöyle bir baktı,beğenmedi açı değiştirdi falan.
ardından hayat nasıl gidiyor sorularını sordu ki bu alıştığım birşey.buara yaşadığım garip olayları üstünkörü anlattım,kendince yorumlar yaptı.
sonra kilo mu verdin sen sorusu geldi.vermediğimi hatta aldığımı söyledim ama vermiş gibi gördüm ben seni dedi.
bunun üstüne hadi bana gel cümlesi geldi ki bu da beklenen sondu.


neden hormonlarınızın sizi bukadar küçük düşürmesine izin veriyorsunuz ki !